دلـنــشــیـن
... شبهای شعرخوانی من بی فروغ نیستدلـنــشــیـن
... شبهای شعرخوانی من بی فروغ نیستSonnet 163
ای که پایـت بسته شد یک عمـر با زنـجـیـر منمـگـذر از عـشـق من امـا بـگـذر از تـقـصـیـر من
می تــراود از نـگـاهــت جــذبــه هـای زیـسـتـن
ای که تـسـکـیـنـی بـه زخـم خـاطـر دلـگـیـر من
دلخوشم با عکـس خـود امـا نـه در این قـاب ها
چشـم در چشم تـو زیـبـا می شود تـصـویـر من
سـرنـوشــت مــا بـه هــم پــیــونــد دارد تـا ابــد
ای که از فردای خـوش تـنـهـا تـویـی تـعـبـیـر من
بخت من سبـز است در این خانه با خورشیـد تـو
از تـو مـردی مـهـربـان تـر نـیـسـت در تـقـدیـر من
ای اسـیــر سـرنـوشـت تـیـره ی فـرزنـد خـویـش
می هـراسـم از زمـانـی کـه مـگـر بـا تـیـر من...!
فریبا صفری نژاد
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد