Sonnet 29

نوشته یا ننوشته ، غزل نمای توأم

بمانی و بروی باز هم برای توأم

کمی کنار بیا با منی که از ته قلب

همیشه رام نگاه پر ادعای توأم

چه در خیال و چه خواب و میان خاطره ها

به هر بهانه به دنبال رد پای توأم 

بیا و هق هق من را شبی تماشا کن

که انعکاس غریبانه ی صدای توأم 

دلم گرفته و بغضم نمی شود آرام

چقدر عاشق گریه به شانه های توأم

به جز تو با همه دنیا غریبگی کردم

چرا تو منکر آنی که آشنای توأم؟ . . . 

بیا و کار دلم را به ناکجا نکشان

که مشتری شده ام باز و در فضای توأم

مرضیه خدیر