Sonnet 128

امـشـب هـبـوط کـرده ام از چهـره ای متـیـن

کـافـر شـدن بهــانـه ی خوبـی است نازنـیـن

شـاعـر شـدم بـخـاطــر آغــوش تــو ولـی ...

از تـو رسیده است به من چند نقطه چین ...

نقطه به نقطه می کشی ام سمـت پرتـگـاه

حالا شـدم به سایـه ی پشـت سـرم ظـنـیـن

بـاور نـکـردنـی است که پشـت نـگـاه تــو ...

گـرگـی است با لبـاس خوشـایـنـد در کـمـیـن

از مـن گذشتـه است که هـمـبـازی ات شوم

دل خـوش کـنـم به وعـده ی دیـدار واپـسـیـن

مـحـتــاج هـیـچ گـونــه مـحـبــت نـمی شـوم

حـتـی اگــر عـصــا بـشــود مــار آسـتـیــن

آب از سـرم گـذشـتــه وجـبــهــا بــخــاطــرت

سر رفـتـه است از دل مـن تـرس کفـر و دیـن

دیـگـر قـسـم نـخـور کـه بـرایــت مـهـم شـدم

آورده ام بـه بــازی پــنــهــانِ تــو یــقــیــن

دل حـکـم می کـنـد کـه مـرا تـرک می کـنـی

مـن می روم پـلـنـگ شوم مـاهِ شـب نشـیـن

مهدی نژاد هاشمی

---

* ظـاهـر و بـاطـن مـا آیـنـه ی یـکـدگـرنـد

  خاک بر چشم حریفی که دهد بازی ما

  صائب

** آب

    از سـرِ شـعـرم گـذشـتـه اسـت ...

    بــگــذار...

    هـمـه چـیـز را بـبــرد

    حـتــی

    خـیـالــت را ...

    اعظم اکبری

*** می روم بـی خـبـر ایـن بـار خـیـالـت راحـت

      تــو بــمــان بـا دگــران یــار خـیـالــت راحـت

      سهـم تـو پنجره هایی که تـو را می خواهند

      سهـم مـن این همـه دیـوار خـیـالـت راحـت

      بـعـد از این یـاد تـو و بغـض مـن و خاطـره ها

      نـه امــیــدی و نـه دیــدار ، خـیـالـت راحـت...